Gepubliceerd op 18-08-2020

Bergziekte

betekenis & definitie

Onwelzijn bij bestijging van hooge bergen: snelle vermoeidheid bij inspanning, misselijkheid, braken, hoofdpijn; ten slotte blauwe lippen en moeilijke ademhaling. Ook bij de luchtvaart komt de ziekte voor (luchtziekte).

Men heeft eerst verondersteld, dat door den verminderden luchtdruk het bloed zich in de longen zou ophoopen. Daarom nam men samengeperste lucht mee. Maar spoedig bleek, dat inademing van zuivere zuurstof de verschijnselen snel doet verdwijnen. Bergziekte is dus een gevolg van zuurstofgebrek. Rust doet de verschijnselen verminderen. Na twee weken is de reiziger aan de luchtverdunning gewoon geraakt.

De bergbeklimmers van de Mount-Everest (9000 meter) werden niet bergziek. Bij de luchtziekte kan ook de deinende beweging tot de ziekte bijdragen. Boven 5000 meter hoogte heeft men echter geen opwaartsche luchtbewegingen meer, zoodat een vliegtuig boven deze hoogte niet deinen kan.