Eertijds was het admiraalzeilen een vlootoefening, waarbij de schepen het juiste verband met elkander moesten houden. Later was het admiraalzeilen een wedstrijd om het admiraalschap in een vereeniging van zeilers met jachten.
In dat opzicht hadden die wedstrijden overeenkomst met het koningsschieten bij de schuttersgilden. Die zeilwedstrijden waren in het geheele land bekend. Zij werden éénmaal ’s jaars gehouden. De Amsterdammers gingen er gaarne heen. Daarna veranderde deze wedstrijd in een speeltocht en de admiraalsrang werd bij keuze verleend. De vaartuigen werden versierd met vlaggen en wimpels en hadden muziek aan boord. Men ordende de schepen als bij een vloot in drie smaldeelen.Na 1850 had het admiraalzeilen te Amsterdam zijn tijd gehad. De wedstrijden der zeil- en roeivereenigingen kwamen ervoor in de plaats. Alleen in Friesland doet men het nog na den jaarlijkschen zeilwedstrijd op het Sneeker Meer. Hierbij zeilen de schepen van elke vereeniging achter hun admiraalschip, dat kenbaar is aan de vereenigingsgeus, welke het schip in top voert.
