(19e eeuw) (cliché) thuis is het altijd beter.; oost west, thuis best. Dit gezegde werd geïntroduceerd door de Nederlandse toneelschrijver Herman Heijermans (1864-1924), in zijn toneelstuk Ghetto (1899). Een klok is het meest vertrouwde geluid in een huis.
• Bij de zusters stond het lettertekenen in hoog aanzien en dus fabriekte ik in grote blokletters allerhande spreuken, waarbij een eenvoudig handboek mij de weg wees. ‘Oost West, Thuis Best’, ‘Zoals het klokje thuis tikt...’ enz. (Rico Bulthuis: Het andere verleden. 1947)
• Zo was er een koekoekklok, die ook werkelijk ‘koekoek’ riep, zij het dan voortdurend op de verkeerde momenten, een barometer om te kijken of het buiten regende en een wandbordje met het opschrift: ‘Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens,’ wat ook inderdaad zo was. (Godfried Bomans: De onsterfelijke Pa Pinkelman. 1953)
• Ik keerde mij om en bemerkte een lijst onder glas aan de wand. Op een donkere fluweelgrond was er iets met gekleurd stro gevlochten en ik las:
‘Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens’. (Cyriel Buysse: Verzameld werk. Deel 5. 1978)
• Eens kon ik toch niet nalaten mijnheer Scipio te vragen, waarom hij toch telkens weer die klok opwond. Mijnheer Scipio keek mij ernstig aan en vroeg: ‘Noem eens een spreekwoord waar een klok in voorkomt.’ ‘Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens,’ zei ik. (Tjalie Robinson: Verzameld werk (onder ps. Vincent Mahieu). 1992)
• Heijermans is ook een van de zeer weinigen die bekend staan als bedenker van een spreekwoord. In zijn toneelstuk Ghetto (1899) introduceerde hij de spreuk: 'Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens.' (Peter Burger & Jaap de Jong: Taalboek van de eeuw. 1999)
