(1979) (< Eng. winter of discontent, Shakespeare’s Richard III, 1592) (pol. en journ. cliché) slaat oorspr. op de winter van 1978-1979 in het Verenigd Koninkrijk, toen het dagelijks leven werd verstoord door wijdverbreide stakingen tegen het regeringsbeleid onder Labour (van premier James Callaghan). Het was de koudste winter in 16 jaar, toen afgelegen gebieden door zware stormen geïsoleerd raakten. Meer algemeen: periode van sociale rellen en politiek oproer. Vgl. hete* herfst.
• De levensstandaard, zo geloven commentatoren, zal in het komend jaar dalen. De inflatie zal als gevolg van de verhoging van de BTW tot minimaal 15 percent stijgen. De socialistische oud-minister van financiën, Denis Healey, beschuldigde de conservatieven ervan met één slag het werk van vijf jaar Labourinspanning om de inflatie te bedwingen teniet te hebben gedaan. De oud-minister verwachtte een „winter van onvrede". (De Volkskrant, 14/06/1979)
• Toch zijn er ook in conservatieve kringen vooraanstaande figuren die menen dat de regering die nu al ruim drie maanden durende conflicten in de ziekenhuizen „slecht" heeft gehanteerd en dat de vernederende vakbeweging via de onrust in de ziekenhuizen zijn kans schoon ziet om zich te herstellen. Slechts heel weinigen geloven dat de dag van actie het begin zal zijn van een „winter van onvrede", te vergelijken met die van '78/79 welke de Labourregering ten val bracht. (De Volkskrant, 23/09/1982)
• Zijn verzoenende toon aan het adres van de vakbonden ("De sociale dialoog maakt het hart uit van de activiteiten van deze regering") doet vermoeden dat het niet zo snel zal komen tot een 'hete herfst', laat staan een 'winter van onvrede'. Ingeklemd tussen Europa en de straat kiest Raffarin voorlopig het trottoir. (De Morgen, 02/09/2002)
• Alexandra De Vos Is er nog leven na een internationale bestseller? Louis de Bernières moet met die vraag geworsteld hebben na het succes van Kapitein Corelli's mandoline. In Een partizanendochter gooit hij het over een andere boeg. Deze kleine, herfstige roman vertelt het verhaal van twee outcasts tijdens de Britse 'Winter van onvrede' in 1979. Er heerst massale werkloosheid, in de straten liggen bergen huisvuil en iedereen heeft troost nodig. (Het Nieuwsblad, 28/03/2008)
• Toch was het niet per se haar leiderschap dat de conservatieven terug in het zadel bracht, benadrukken historici. Thatcher had de wind mee: het land had net de Winter van Onvrede van 1978-'79 achter de rug, toen wijdverbreide stakingen leidden tot voedsel- en stroomtekorten. Tegelijkertijd telde de Britse staat 1,3 miljoen werklozen. De kiezers hadden schoon genoeg van Labour, dat zijn 'eigen' vakbonden niet in de hand had. (Trouw, 09/04/2013)
• Het gezin verhuisde naar Bristol, waar Abdul een kledingwinkel had gekocht. Net als zijn broers ging Sajid naar de openbare school. Op zijn elfde, tijdens de Winter van Onvrede, ontdekte hij Thatcher, wier portret nog steeds de muur van zijn kantoor siert. (De Morgen, 11/04/2014)
• In The Daily Telegraph wees commentator Philip Johnston erop dat de door Labour en de vakbonden veroorzaakte Winter van Onvrede van veertig jaar terug, met miljoenen stakingsdagen en inflatie die handbalcijfers bereikte, erger was dan elk No Deal-scenario. (De Volkskrant, 05/01/2019)
• Er wordt gesproken over een nieuwe Winter van Onvrede. Dat is de beruchte, naar een passage uit William Shakespeare’s toneelstuk Richard III vernoemde, winterstaking van 1979. Die leidde tot de val van de Labour-regering en het aantreden van Margaret Thatcher. Destijds waren stoepen het decor van vuilnisbergen en was er in mortuaria geen ruimte meer voor de doden. (De Volkskrant, 14/12/2022)
