(18e eeuw, vero.) een onbekommerd leven leiden. puis is hier een verouderd woord voor poes. Het WNT citeert ‘Schimp- en Hekeldigten uit verscheide Poëten’ (1718): “My scheelt het weinig, hoe myn medemakkers leven: Wen zy my lustig maar verzellen by den wyn. Ik laat puis wentelen. 't Mag veel, of weinig geven Uit hunne woekerzugt valt ligtelyk het myn.”
• Puis laten wentelen, Gods water over Gods akker laten lopen. (Pieter Marin: Nederduitsch en Fransch woordenboek. 1793)
• Puis laten wentelen: 'een onbekommerd leven leiden, Gods water over Gods akker laten lopen'. Achttiende-eeuws spreekwoord (dat het overigens lang nadien uithield), waarin puis de vroege wisselvorm is van poes en zo herinnert aan de dartele, genotvolle bewegingen van (vooral jonge) katten. (Het vrije volk, 11/06/1990)
