1) (16e eeuw) (inf.) (meestal verkleinvorm) anus. 'Ergens zijn poort aan vegen' betekende in de 16e eeuw: ergens maling aan hebben. 'Geen papier meer hebben om zijn poort aan te vegen': straatarm zijn. Bij uitbreiding betekende 'poort' ook: zitvlak, achterste.
• Doch 't is al om niet é sprooke, z'Heeft 'er poortje al é looke, Och! heur Giesje is 'er uit. (J. Zoet: D'Uitsteekenste Digtkunstige Werken. 3de dr. 1719, geciteerd in WNT)
• poort, voor: anus. Gezondheidsregel: Hol de kop kold, de vouten warm en de poort open, Den huif je nijt noa dokter loopen. Oostfr. Holt je pôrt fan agteren open, dan brûk je nêt na de dokter lopen; ook: Kop kolt, foten warm, pôrt open; dan bruk ji nêt na de dokter lopen. (H. Molema: Woordenboek der Groningsche volkstaal, in de 19de eeuw. 1895)
• Poort, Aars, achterste, podex, anus. Kil. Poorte (vetus. Fland.) anus. (Jozef Cornelissen & Jan Baptist Vervliet: Idioticon van het Antwerpsch dialect. 1900)
• Poort. Het achterste, de aars: (1567) Zij hadden een poete oft snoere met den achtersten bloot gheleijt en deden de huijsvrouw de porte cussen. Ber. Tijden, 3, 108. (1819) Een ezel zonder steert kan zyn poort niet dekken. Ond. Alm. 15. Ter verontschuldiging, wanneer men een wind heeft gelaten: ‘t stond voor de — (L. Lievevrouw-Coopman: Gents Woordenboek. 1950)
• poort, znw. de. Ook: schertsend voor derrière, achterwerk. (Jan Pannekeet: Westfries woordenboek. 1984)
• Je hebt klantjes die met de douchekraan hun darmen schoonspuiten en de boel openwrikken terwijl ik nog in mijn verschoning sta. Dan heeft gerommel aan zo’n dicht poortje ook zijn charme. (Jan Rot: Meisjes. 2003)
2) (16e eeuw) (inf.) vrouwelijk geslachtsdeel. 'Door de poort gaan (komen).' Reeds bij Kiliaen (Poorte. vetus. Fland. ... Cunnus). Vaak in de verkleinvorm.
• Dan opende hij wijd haar benen en wentelde zich ertussen. Tot daartoe liet zij gebeuren, maar stak haar hand voor haar poortje toen hij probeerde de drempel te overschrijden. (André Verhaeghe: De gelofte. 1970)
• De glanzende top ervan tast nerveus tussen de strakke rode lippen van haar poortje, de steel glijdt soepel en strak door de lange smalle gang. In en uit en in. En vochtig langs de spleet van haar billen. (De Gids. Volume 158. 1996)
• (Heidi Aalbrecht & Pyter Wagenaar: Woordenboek van het Algemeen Onbeschaafd Nederlands. 2013)
• Ze trekt haar knieën naast haar oren en Joris weet wat hem te doen staat, snuift de sterke lucht op van haar poorte: vis, kruidnagel, kaneel, heerlijk, hij begint haar te likken tot ze heel stil ligt en geen geluid meer maakt, maar ineens gooit ze zich met een kreet op haar zij en krimpt in elkaar als een baby. (Robert Anker: In de wereld. 2017)
