1) (19e eeuw) (Barg.) boos, kwaad. 'Jannig moizen': boos zijn.
• (Johan Winkler: Algemeen Nederduitsch en Friesch dialecticon. 1874)
• (Isidoor Teirlinck: Woordenboek van Bargoensch. 1886)
• (H. de Seyn-Verhougstraete: Het Bargoensch van Roeselare. 1886)
• (Jacobus van Ginneken: Handboek der Nederlandsche taal. 1914)
• … hoogmoedig, hoogborstig, kroppig, hooghartig, bazig, jannig, janachtig (Zn.), snoeshanig, overijdel… (Ludovicus Brouwers: Het juiste woord. 1965)
• (Ton Spruijt: Johannes. Het groot Jannenboek. 2001) p. 124
• (Paul Van Hauwermeiren: Bargoens zakwoordenboek. 2011)
2) (2008) (straattaal) schattig.
• Jannig: schattig. (Prisma miniwoordenboek. Drop je lyrics 3. 2008)
