(19e eeuw) (euf.) hij is overleden; hij pleegde zelfmoord.
• De ouwe dag, zei Sien rustig: ’t zou ’n zegen voor d ’r zijn as ze uitstapte. (Herman Heijermans: Kleine Verschrikkingen. 1904)
• Diesèlde fan Putte se vrouw's moeder stapt uit. (Nono: Amsterdammers. 1927)
• Nu hoef je geen cent meer van me aan te nemen, nu mag jij je eigen kapot werken, om er te komen zonder Griet. Maar later, dan zal het geld je tóch toevallen, later, als Griet uitgestapt is... Griet uitgestapt; Griet Manshande, dat ferme wijf, tussen zes plankjes onder de aarde... (Jan Mens: De gouden Real. 1940)
• ’n Arm mens heb geen dominee nodig om uit te stappen, die is allang lekker als ’t zover is. (Jan Mens: Er wacht een haven. 1950)
• Waar we vanaf moeten, zijn de zieke eufemismen waarmee we dit soort zaken bedekken. “Hij is eruit gestapt,” of: “Zij zag het niet meer zitten.” (Elisabeth Lockhorn: Geletterde vrouwen. 1996)
• Wat te denken van het volgende: iemand is gezond en wil er toch uitstappen. Moet hij of zij dan ook naar de dokter kunnen om ‘geholpen’ te worden? (Knack, 19/01/2000)
• Toen ik hoorde dat hij ‘er was uitgestapt’, was ik hem al een tijdje uit het oog verloren. (HP/ De Tijd, 29/11/2002)
• Waarom leef je dan nog? Waarom ben je er dan verdomme nooit eerder uitgestapt? (Myrthe van der Meer: Kalf. 2013)
• Plots haar hand op zijn arm, ze boog zich naar hem toe en zei: “Doop me, dominee, voor het te laat is. Soms wordt het me allemaal te veel en zie ik het niet meer zitten, en dan speel ik met de gedachte: ik stap eruit.” (Catalijn Claes: Waakvlam van de hoop. 2017)
• Trots en zelfbewust. Dus maakte ze ooit samen met Siep een handgeschreven euthanasie-verklaring. Want ze wensten geen uitzichtloos en afhankelijk ziekbed.
“Ze wilden er samen uitstappen,” vertelt Ria. (Marjan van den Berg: Requiem voor een Pietje. 2018)
