(2000) (Vlaanderen, pol.) metafoor voor de onverdraagzaamheid en de verzuring in de maatschappij. Beeld dat werd opgeroepen door de Belgische politicus en SP.A-voorzitter Steve Stevaert (1954-2015) toen hij het had over het vroegere Vlaams Blok (thans Vlaams Belang) en waarom mensen op deze partij stemden. Het vreemdelingendebat (de corebusiness van extreem-rechtse partijen) was volgens Stevaert ‘het gat in de haag’: wie er iets aan wil doen, maakt het probleem groter in plaats van kleiner, terwijl het op termijn vanzelf zou verdwijnen. Het beste, volgens hem, was er over te zwijgen. Partijgenoten waren het daar niet mee eens. Racisme zou nooit mogen getolereerd worden. Je moet over migratie kunnen discussiëren zonder een extreemrechtse stempel te krijgen.
• Eindelijk worden de problemen van 'zogezegde' democratische partijen duidelijk aangekaart en beschreven. Naar mijn mening zijn alle Vlaamse partijen buiten het Blok, helemaal niet democratisch. Zolang het cordon sanitaire blijft gehandhaafd, zal ik blijven stemmen voor het Vlaams Blok. En het stemrecht voor 'alle' migranten zal koren op de molen zijn van het Blok, en het gat in de haag, zoals Steve Stevaert het zegt, zal nog groter worden. (Het Belang van Limburg, 14/10/2000)
• Want intellectueel zijn de meeste Vlaamse politici er ook van overtuigd dat alleen deze twee hefbomen 'het gat in de haag' kunnen laten dichtgroeien. Alleen durft men het niet aan, uit vrees een electorale rekening te krijgen van de verzuurde Vlaming. Maar wie angst heeft, krijgt ook slagen. (De Morgen, 02/06/2001)
• In Nederland moeten de straten niet proper zijn omdat hondenpoep stinkt, maar omdat hondenpoep bijdraagt tot het subjectieve onveiligheidsgevoel (lacht). En de criminaliteit van vreemdelingen was al helemaal een heikel onderwerp. Dus wat doet de gefrustreerde burger in het stemhokje? Hij geeft Den Haag ervanlangs. Omdat het het gat in de haag niet wil zien.'' (De Standaard, 18/05/2002)
• Maar wat moet er dan gebeuren? Niemand die het nog weet. 'We zullen in ons beleid rekening moeten houden met het Vlaams Blok', zegt premier Guy Verhofstadt. Verder geraakt hij niet. En Steve Stevaert, die toch dicht bij de mensen staat, wil het zelfs helemaal niet hebben over het Blok. Het doet de partij alleen maar groot worden. 'Wie het gat in de haag probeert uit te knippen, maakt het alleen maar groter', blijft zijn motto. (De Tijd, 16/06/2004)
• In Vlaanderen wordt 'het gat in de haag' intussen weer een stuk groter. Zoekt u nog naar een uitleg voor de overwinning van het Vlaams Blok? (Knack, 16/06/2004)
• 'Spirit moet sterker worden om samen met de bevolking een positief project te kunnen uitdragen', schreef u, 'dat een antwoord biedt op de verzuring en het onbehagen. Alleen met elkaar en samen met de bevolking zullen SP.A en Spirit het gat in de haag gedicht krijgen.' (De Morgen, 11/06/2005)
• Is het de Vlaamse regering-Bourgeois die met de afschaffing van het gratis openbaar vervoer de laatste sporen van de politicus Steve Stevaert heeft gewist? Dat wordt gezegd, maar het klopt niet. Het is de sp.a zelf die zich onder de nieuwe voorzitter John Crombez distantieert van Stevaerts ultieme erfenis: het gat in de haag en hoe het te negeren. Onder hem zou het socialisme gezellig zijn of niet zijn. Welstellend en weldenkend. Onder hem zou er niet gepraat worden over de ongemakkelijke waarheden van de multiculturele samenleving zoals die werden aangekaart en uitvergroot door het Vlaams Blok. Jazeker zat er een gat in de haag, wist Stevaert, maar wie het eruit wou snoeien, maakte dat gat alleen maar groter. (Het Laatste Nieuws, 09/01/2016)
• Steve Stevaert deed nog hetzelfde als Crombez: zwijgen over ‘het gat in de haag’, Stevaerts beeld voor het integratiedebat en het racisme dat daarbij naar boven komt. Dat veranderde in 2006, toen de Antwerpse burgemeester Patrick Janssens het vrouwelijke loketpersoneel van zijn stad verbood nog langer een sluier te dragen. (Knack, 11/05/2016)
• Eindelijk wordt er vrijuit gepraat. Vroeger zat alles in een taboesfeer. Niet zo lang geleden zweeg Steve Stevaert erover. Don't mention the war, het gat in de haag mochten we niet zien. De ene zegt het eloquenter dan de andere. Soms klinken de reacties wat ruw. (De Standaard, 10/12/2016)