(1970) populair geworden uitroep, ontleend aan het VARA-tv-spelletje "Twee voor twaalf" (1970-1981), gepresenteerd door Joop Kooman.
• De Vara maakt er op 1 mei, de dag van de arbeid, op de televisie natuurlijk weer een feestelijke dag van. Joop Koopman laat dan in zijn befaamde kwis 2 voor 12, die volgend seizoen gelukkig niet van het scherm verdwijnt, enkele politici tegen elkaar uitkomen. Ex-premier Joop den Uyl en de ex-minister van Onderwijs Jos van Kemenade, (twee PvdA-leden) nemen het dan 'op tégen twee CDA'ers: Jaap Boersma, de ex-mlnister van Sociale Zaken, en fractieleider Wim Aantjes. Joop den Uyl staat bekend als een belezen en ontwikkeld man. Ik ben benieuwd hoe vaak we in deze uitzending de voormannen van deze partij horen zeggen „Dat zoeken we op". (De Telegraaf, 13/04/1978)
• Amusement in de vorm van een luchtig intermezzo kan geen kwaad, integendeel. Wel moet het ter zake zijn en professioneel gebracht worden. Een goed voorbeeld is het VARA-programma ‘Twee voor twaalf’, dat jarenlang zeer populair was en dat de Nederlandse taalschat heeft verrijkt met de uitdrukking ‘dat zoeken we op’: informatief, serieus, en grafisch mooi in beeld gebracht door studenten van de Rietveld-academie. (Onze Taal. Jaargang 57. 1988)
• Dat zoeken we op: veelgehoorde zegswjjze in de late jaren '70 en de vroege jaren '80. Ontleend aan een door Joop Koopmans geleide televisiequiz 'Twee voor twaalf, waarbij deelnemers onder bepaalde voorwaarden het gebruik van naslagwerken was toegestaan. (het Vrije Volk, 23/10/1989)
• (Henk van Gelder: Aju paraplu: gevleugelde woorden van radio en televisie. 1993)
• Ik herinner mij een scène uit Oek de Jongs Opwaaiende zomerjurken (1979) waarin de hoofdpersoon liggend naast zijn geliefde na het vrijen, in een treincoupé dacht ik, de verschrikkelijke dwang niet kan weerstaan om er toch aan te twijfelen of hij wel van haar houdt. Dat zoeken we op. Pagina 227-8: het blijkt een droom, de beschrijving van een droom, maar zo zou ik iets beschrijven wat werkelijk heeft plaatsgevonden, doet dat ertoe, wat ertoe doet is dat ik mij herken, verschrikkelijk, nog steeds herken, na bijna twintig jaar. (De Revisor. Jaargang 24. 1997)
• Het spel was nog maar net op gang – ik had pas tweemaal geroepen 'dat zoeken we op' – of het water liep uit mijn neus en de tranen stroomden over mijn wangen. (Yvonne Keuls: De complete Keulsiefjes. 2016)
