(19e eeuw) (< Fr.) (cliché) het leven is nu eenmaal zo; bepaalde dingen zijn onvermijdelijk en je kunt er niets aan veranderen. Gaat meestal gepaard met een schouder ophalen. Kan soms ook in een positieve context gebruikt worden: het leven is verrassend. Engelsen kennen de uitdrukking ook, al gebruiken zij daarnaast de uitroep "It is what it is".
• C'est la vie... zei ze. C'est la vie... il n'y a rien qui dure. Jeanne Reyneke van Stuwe: Zijden en keerzijden. Deel 3. Arl. 1907)
• Jongemannen uit verarmde deftige families, die een luxeleven leidden als de ‘gigolo's’ van rijke oude dames zag ze bij Panatelli even vaak als mooie jonge vrouwen, die zich voor geld aan een ouden kerel hadden verkocht. ‘C'est la vie,’ zei de Fransche zakelijkheid, die liefde als zingenot of koopwaar beschouwde; niemand verwachtte wat anders, niemand oefende critiek op wie hun leven naar die normen richtten. (Jo van Ammers-Küller: De appel en Eva. 1932)
• Hijzelf blijft bewonderenswaardig stoïcijns. En relativerend. “C'est la vie. Dat soort dingen gebeurt en al die mannen weten dat op voorhand. Het is geen eeuwigdurend mandaat”. (Het Belang van Limburg, 11/10/1994)
• Straks is het de beurt aan de jongeren. C'est la vie, ik heb daar geen moeite mee. Ik ben bijna 34, heb vijftien jaar voorsprong op de jongste in de ploeg. (Gazet van Antwerpen, 05/02/1998)
• 'Concurrentie, c'est la vie', filosofeert Bertrand Crasson. Zijn hele voetballeven heeft de 28-jarige Brusselaar moeten vechten voor zijn plek. (De Morgen, 24/07/1999)
