(1950+) (< Eng.) dure prostituée met wie een afspraak gemaakt kan worden per telefoon. Zij rekent doorgaans meer voor een ‘onderhoud’ dan de andere prostituées. Door haar ontwikkeling, opvoeding en voorkomen beweegt ze zich dan ook meer in hogere kringen. Het verschijnsel van de callgirl was aan het eind van de jaren zestig nog weinig omvangrijk in onze contreien. In het homojargon spreekt men van callboys*. Vgl. de Duitse term ‘Nummermädchen’.
• Ik ben geen snol-girl
Maar ik ben call-girl
Zo'n kleine fijne porseleine babydoll-girl
Zo heel wat anders dan zo'n vuile dweil
Want ik ben een dweil met stijl. (Jasperina de Jong: Call-girl. 1961)
• Dat meisje had hij overigens nog weleens gezien - ze was nu een dure callgirl. (Remco Campert: Liefdes Schijnbewegingen. 1963)
• Sommigen zeggen dat ze van adel is en veel buitenslands leeft, anderen daarentegen noemen haar een dure call-girl. (Rinus Ferdinandusse: De brede rug van de Nederlandse maagd. 1968)
• Call-girl, prostituée die op uw telefoontje wacht, heren! (Rouke G. Broersma: Recht voor z’n raap. Jargonboek voor hippe en andere vogels. 1970)
• De uitgever van een bestseller over laten we zeggen het roze of rosse leven van een callgirl zal zich minder weinig veilig voelen, wanneer ‘zijn’ schrijver hem een nieuw manuscript komt voorleggen over de geschiedenis van het broodbakken. (Vrij Nederland, 30/03/1974)
• In de hoek stond een groep goedgeklede benzinettes; dure hoeren en callgirls die in kapitale auto's, voornamelijk Mercedes Benz of Jaguar, op de Kurfürstendamm rondrijden, voor sjieke hotels en nachtclubs staan en daar hun klanten oppikken (Jan Cremer: Sneeuw. 1976)
• Raamprostituees zijn een hoop geld kwijt aan kamerhuur, en in clubs wordt een deel van de inkomsten afgestaan aan de eigenaar. Schoon houdt een raamprostituee zo’n 20 gulden over aan een nummertje; een tippelaarster 50; en een meisje in een sexclub 30. Alleen callgirls in de exclusieve escort en de dure clubs verdienen aanzienlijk meer. (Nieuwe Revu, 03/10/2001)
• De escortdames die voor Melanie werken staan aan de top van de prostitutieladder. Ze spreken hun talen en hebben de vaardigheid de gasten te vermaken. "Een echte callgirl is een entertainster, een eersteklas toneelspeelster", zegt Melanie. Voor de meeste 'gastvrouwen' is het een royale bijverdienste. In het dagelijkse leven werken ze als secretaresse, stewardess of werkneemster bij de Belastingdienst - leuker kunnen we het niet maken. (de Telegraaf, 23/03/2002)
• (Wim Daniëls: Mieters. De taal van de jaren vijftig. 2012)
