(1935) (ook: als de kolere) (inf.) in hoge mate; zeer; erg.
• ‘Nog zo'n mamzer,’ vloekte Balletje. ‘Heeft een praas als de kolere, maar is als de dood voor de klauwe van z'n vaar!... ‘ (Willem van Iependaal: Polletje Piekhaar. 1935)
• Het tocht als de klere bij het raam. ... (Werk van nu. 1965)
• Of maak dat scheepje maar in een medicijnflessie want tante Bet is zo ziek als de kelere. (Rinus Ferdinandusse: Als je nog eens wat weet. 1972)
• Zegt dan iemand, wat heb ik daaraan, het tocht als de klere en mijn huis is zo gehorig als de pest, ja, dat is het drama. (Elma Verhey, Gerard van Westerloo, Bert Nienhuis: Ons soort mensen:
portret van de ruggegraat van Nederland. 1984)
• Gooi hem dan alsjeblieft gauw dicht want het stinkt hier als de kolere. (Wim T. Schippers: Kutzwagers. 1984)
• En die Italiaanse scheids was zo corrupt als de kolere. (Nieuwe Revu, 24/03/1999)
• Zegt dan iemand, wat heb ik daaraan, het tocht als de klere en mijn huis is zo gehorig als de pest, ja, dat is het drama. (Gerard van Westerloo: De pont van kwart over zeven. De beste journalistieke verhalen. 2015)
• En trouwens, mijn vrouw discrimineert als de kolere. (Gerard Mak: Criminele Inlichtingen Eenheid. 2018)
• ‘Het is officieel een leegstaande woning,’ maakte ik op uit het kijvende relaas van een vrouw. ‘Een volslagen onbekende maakt er gebruik van… zo illegaal als de kolere. (A.F. Th. Van der Heijden: Stemvorken. 2021)
