Moore, George E

betekenis & definitie

1873-1958. Werd geboren in Upper Norwood, doceerde in Cambridge. Hij was de aanvoerder van de revolutie tegen het Britse idealisme aan het begin van deze eeuw, en een van de aartsvaarders van de analytische filosofie (zie filosofie en analyse). Hij bekritiseerde de exorbitanties, zoals hij ze zag, van filosofen die het gezonde verstand tartten met doctrines zoals dat de tijd onwerkelijk is en dat alle relaties intern zijn. Zijn ethische opvattingen hadden, hoewel ze ietwat eigenzinnig waren, veel invloed, en hij was in het bijzonder bekend om zijn kritiek op de ‘naturalistische dwaling’ (zie naturalisme). ‘The refutation of idealism’, Mind, 1903. Principia Ethica, 1903. Some Main Problems in Philosophy (in 191 o gegeven colleges), 1953. ‘External and internal relations’, Proceedings of the Aristotelian Society, 1919-20. Zie ookbradley, fenomenalisme, goed, implicatie, skepticisme, utilisme, waarheid, zijn, zinnen.