Fichte, Johann Gottlieb

betekenis & definitie

1762-1814. Duits filosoof, leerling van Kant. Een van de vertegenwoordigers van het Duitse idealisme. Aan het begin van alle kennis staat volgens Fichte het denkend subject: het ik stelt zichzelf, als actieve daad. Pas daardoor kan ik de wereld kennen als niet-ik. Dit kentheoretisch uitgangspunt wordt vooral ethisch uitgewerkt. In Fichte’s moraalfilosofie speelt het begrip vrijheid een grote rol. Later kiest zijn filosofie een meer mystieke weg, waarin subject en object steeds meer opgaan in het Absolute. Wissenschajtslehre (verschillende versies), 1794-1810. Grundlage des Natur- rechts, 1796. Das System der Sittenlehre, 1798. Reden an die deutsche Nation, 1808. Zie ook idealisme, kant.