Epicurus van Samos (342-271 v. Chr.) stichtte een school (soms de Tuin genoemd naar de plaats van samenkomst in Athene) die tot in de Romeinse tijd rivaliseerde met de stoa, maar die weinig beroemde figuren heeft voortgebracht. Zij waren evenals de Stoici materialisten, maar voegden het begrip lege ruimte toe en hingen (in navolging van Leucippus en Democritus uit de vijfde eeuw) het atomisme aan.
Zij verwierpen het determinisme door hun atomen een onveroorzaakt ‘afwijken’ toe te staan, al is het duister welke rol dit speelt in hun systeem. Evenals de Stoici hadden zij belangstelling voor epistemologie, maar hun belangstelling voor logica was geringer. In de ethiek verwierpen zij niet alleen het determinisme maar pleitten zij voor hedonisme, zij het van een heel ingehouden soort: het kwam er voornamelijk op neer dat zij de rol van het gevoel benadrukten, maar doordat zij zo sterk het leed beklemtoonden dat op excessen volgt, verschilden hun aanbevelingen in de praktijk weinig van die der Stoici. Een versie van het systeem wordt welsprekend uiteengezet in Lucretius’ (ca 99- ca 55 v. Chr.) gedicht De rerum natura (Over het wezen van de dingen). Zie ook filosofie
en analyse, substantie.
A.A. Long, Hellenistic Philosophy, 1974.
