1859-1941. Doceerde in zijn geboortestad Parijs. Het meest beroemd is hij misschien door zijn leer van de ‘creatieve evolutie’, waarin hij het Darwinisme trachtte aan te vullen door een élan vital te postuleren dat variaties teweegbrengt tijdens de ontwikkeling der soorten.
Daarnaast meende hij dat er tweeërlei vormen van tijd zijn: fysische tijd, en tijd zoals die ervaren wordt (durée), waarvan alleen de laatste continu en vloeiend is. Zijn studie over het lachen en het komische is eveneens beroemd. Essai sur les données immédiates de la conscience, 1889 (over tijd en vrije wil). Matière et mémoire, 1896. Lerire, 1900 (Het lachen, 1920). L’Evo- lution créatrice, 1907 (De scheppende evolutie, 1924). Les deux sources de la morale et de la religion, 1932. Zie ook intuïtie, maritain, metafysica.
