Frans kunsthistoricus (Dijon 7 Sept. 1881- New York 3 Mrt 1943), was achtereenvolgens docent in de kunstgeschiedenis aan diverse onderwijsinstellingen, directeur van de musea te Lyon en hoogleraar in de middeleeuwse kunstgeschiedenis te Parijs (benoemd 1924); in 1933 volgde zijn benoeming tot titulair hoogleraar aan de Yale-universiteit, V.S. Hij heeft zeer veel gepubliceerd.
Bibl. (o.a.) : La Gravure et la lithographie au XlXe siècle (1905) Î Benvenuto Cellini (Paris 1910); Hokousai (Paris 1914); G. B. Piranesi (1918); Les Pierres de France (Paris 1921); Constantin Guys (1921) ; L’Art bouddhique (Paris 1921) ; L’Estampe japonaise et la peinture en Occident (Paris 1923); L’Art ancien roumain (1925); S. François d’Assise et la peinture italienne (1926); Raphaël (Paris 1926) ; l’Archéologie et l’histoire de l’art à Paris (1927) ; l’Emplacement de la sculpture romane (1929) ; Apôtres et jongleurs romans (1927); Delacroix et la peinture moderne (1929)» Tiepolo (1929); Lautrec (1930); Liebermann (1930); Goethe et l’art romantique (Paris 1932); Le XIXe siècle (Paris 1932); Manet (1933); La civilisation occidentale du moyen-âge, en coll. avec H. Pirenne et G. Cohen (Paris 1934) ; Vie des formes (Paris 1934) ; Rembrandt (*936).
Lit.: M. Laurent, Un grand théoricien de l’art: H. F. in: Bulletin de la classe des Beaux Arts de l'acad. Royale de Bruxelles, dl XXIII (1941); School and Society, 13 Mrt 1943.
