Nederlands socialistisch politicus (Eindhoven 23 Mei 1852 - in België 22 Aug. 1925), ging in 1876 als ingenieur bij de waterstaat naar Ned. Oost-Indië, waar hij o.a. de kanalisatie van de Sampejan in Besoeki en de irrigatie van West-Brebes tot stand bracht; hij kwam in 1892 in Nederland terug, in 1895 werd hij als ingenieur iste klasse gepensionneerd.
Hij was één der eerste socialisten van Nederland; reeds in 1871 trad hij — nog student — toe tot de 1ste Internationale; in 1894 behoorde hij tot de „12 apostelen”, die de sociaal-democratische arbeiderspartij oprichtten. Van 1897-1909 was hij lid der Tweede Kamer, waarin hij als koloniaal specialist optrad en bezocht daarna vreemde koloniën en Ned.-Indië. Van 1913-1922 en van 1923-1924 was hij lid van de Eerste Kamer. In 1914 gaf de minister van Koloniën hem opdracht tot het instellen van een onderzoek naar de industriële ontwikkeling van Japan.Bibl.: onder het pseudoniem Rienzi: Christendom en socialisme (1882, 2de dr. 1888); Socialisme en vrijheid (1893); Land en volk van Java (1896); Een noodlijdende Kolonie (1901); Uit onze koloniën (1903); Naar de Antillen en Venezuela (Leiden 1904); De bestuursstelsels der hedendaagsche koloniën (1905); Welke maatregelen nopens de nijverheid op Java zijn in het belang der inlandsche bevolking te nemen? (Praeadvies voor de vereniging voor de staathuishoudkunde en statistiek, 1905); In de kustlanden van Noord-Afrika (1911); Driemaal dwars door Sumatra en zwerftochten door Bali (Rotterdam 1914); De ontwikkeling der grootindustrie in Japan (2 dln, ’s-Gravenhage 1916); Japan: Indrukken van Land en Volk (1917); Staatsbedrijven en staatsmonopolies (1918); De strijd der S.D.A.P. op koloniaal gebied (1920); Het Ned. Ind. Landsyndicaat (1921); Les mandats coloniaux et la Société des Nations (1922 en 1923).
Lit.: Levensber. Ned. Mij van Letterk. te Leiden (1931/32).
