Italiaans schrijver en politicus (Samminiatello di Montelupo, prov. Florence, 20 Juli 1865-Rome 10 Dec. 1931), was eerst leraar, daarna als vrij publicist werkzaam.
Hij stichtte en leidde de tijdschriften Marzocco (1895) en Regno (1904), waarin hij het eerst de theorie van een Italiaans nationalisme ontwikkelde. In 1910 stichtte hij met de leider van de nationalistische partij, L. Federzoni, het blad Idea nazionale. Na het opgaan van het nationalisme in het fascisme werd hij senator (1923), sedert 1927 minister van Staat. Hij schreef drama’s, romans en novellen, voorts politieke geschriften.Bibl.: II volere d'Italia (1911); Le vie dell’oceano (1913); II nazionalismo italiano (1914); L’Italia e la Guerra (1915); Pagine degli anni sacri (1920); Discorsi politici (1923); Fascismo vita d'Italia (1925); La riforma politica in Europa (1929).
Lit.: P. L. Occhini, E. C. e la coscienza nazionale (Firenze 1914); U. d’Andrea, I precursori, E.
G. (Milano 1928); L. Amoruso, II sindacalismo di E. C. (Palermo 1930).
