Duits arts (Langen Salza, Thüringen, 12 Aug. 1762 - Berlijn 25 Aug. 1836), werd professor te Weimar in 1793. Hij is een van de meest geziene en beminde Duitse artsen geweest, door een vereniging van menslievendheid, wetenschappelijke geest, belangstelling voor openbare gezondheid, vaderlandsliefde en een talent voor popularisering.
Na de slag bij Jena begeleidde hij drie jaar lang (1806-1809) de Pruisische koninklijke familie en kreeg ook daardoor veel invloed. Met de populaire Heim was hij de grootste voorvechter der pokkeninenting. Hij was bovendien stichter van de eerste polikliniek voor armen in Berlijn (1810), oprichter van Hufelands stichting voor gebrekkige artsen en een groot bestrijder der infectieziekten.Bibi.: Makrobiotik, oder die Kunst das menschliche Leben zu verlängern (1796 herdr. 1931); System der praktischen Heilkunde (1800-1805); Ueber die Ungewissheit des Todes (2de dr., 1824); Encheiridion medicum, oder Anleitung zur medizinischen Praxis (4 dln, 1822-1828); Praktische Uebersicht der vorzüglichsten Heilquellen Deutschlands (4de dr., 1840).
Lit.: F. L. Augustin, H.’s Leben und Wirken (Potsdam 1877). Roman: H. Hertwig, Der Arzt der das Leben verlängerte (1941).
