is de naam voor een kleine, dikwandige, flesvormig geblazen glasmassa, die heet van de pijp wordt afgesneden en snel afgekoeld, waardoor de binnenste delen aan een zeer sterke drukking worden blootgesteld. De glasblazer vervaardigt ze tot onderzoek van de aard der smeltmassa, terwijl zij bij het natuurkundig onderwijs dienst doen als demonstratie van de breuktheorie van Griffith.
Zij zijn zó sterk, dat ze hamerslagen kunnen verduren zolang de oppervlakte onbeschadigd is. Wordt echter de binnenoppervlakte op een lichte wijze gekrast, waarvoor het voldoende is, dat men er een kiezelsteentje in laat vallen, dan valt zij plotseling onder een zwakke knal in gruis uiteen, evenals glastranen.
