Duits arts (Franken 1864-Breslau 1915), deed te 1888 het artsexamen. In hetzelfde jaar werd hij assistent aan het stedelijk krankzinnigengesticht te Frankfort aan de Main, in 1909 assistent bij Kraepelin te Heidelberg, later te München, in 1912 gewoon hoogleraar in de psychiatrie en neurologie te Breslau.
Hij stierf in 1915 na een langdurige ziekte. Zijn naam is aan de ontwikkeling van de psychiatrie nauw verbonden. Hij behoorde tot die onderzoekers, die de psychiatrie op de kennis van de hersenanatomie wilden grondvesten. Zijn onderzoekingen zijn van pathologisch-anatomische aard. Hij knoopte daarbij aan, aan de onderzoekingen van Niszl, wiens gedachten hij grotendeels uitbouwde en vooral trachtte practisch dienstbaar te maken. Zijn pathologisch-anatomische werken zijn daardoor dikwijls voor het grootste deel klinisch gericht. Hij bewerkte vooral het gebied van de progressieve paralyse. Later werd zijn naam voorgoed verbonden aan een door hem het eerst beschreven vorm van praeseniele dementie, met een zeer karakteristiek anatomisch substraat. Alzheimer behoort zonder twijfel tot de zeer grote psychiatrische onderzoekers.PROF. DR H. C. RÜMKE.
