Velasquez de Silva (Don Diégo), een uitstekend Spaansch schilder, geboren den 6den Junij 1599 te Sevilla, was een leerling van Herrera en Pacheco, maar bepaalde zich vooral bij de studie der natuur. Aanvankelijk behandelde hij onderwerpen van ondergeschikte beteekenis, en het vermaardste stuk in dat genre is zijn „Waterdrager (Aguador)”, thans in het muséum te Madrid. Nadat hij in 1623 tot Hofschilder was benoemd, bestudeerde hij te Madrid de voortbrengselen der Nederlandsche school, inzonderheid die van Rubens, — voorts in 1629—1631 te Venetië die van Titiaan, Veronese en Tintoretto en te Rome die van Rafaël en Michele Angelo. Om de stichting eener Académie van beeldende kunst voor te bereiden, begaf hij zich van 1648 tot 1651 wederom naar Italië en werd daarop door den Koning benoemd tot aposentador mayor of maarschalk van het Koninklijk paleis.
In 1655 voltooide hij het vermaarde stuk, bekend onder den naam van „De (Koninklijke) Familie”, waarna hij in 1658 in den ridderstand werd opgenomen. hij overleed te Madrid den 7den Augustus 1660. Van zijne stukken vermelden wij nog: „De broeders van Jozef”, — „Job”, — „Mozes, uit het water getogen”, — en „De dochters van Lot”. Velasquez is de grootste Spaansche schilder. Zijne stukken onderscheiden zich niet zoozeer door een edel karakter als wel door natuurlijkheid van uitdrukking, door kracht en leven en door een zilverachtig coloriet. Vooral leverde hij fraaije portretten. Stukken van zijne hand vindt men niet alleen in Spanje, maar ook in Engeland, te Weenen, te München te ParIjs enz.
