Timoer, ook Timoer-lenk (de lamme Timoer), omdat hij wegens eene wonde mank ging, welke laatste naam verminkt is tot Tamerlan, een khan der Mongolen en geboren in 1335 te Kesj niet ver van Samarkand, noemde zich een afstammeling van Dsjengis-khan. Aanvankelijk was hij in dienst van den emir Hosein van Khorassan uit de Mongoolsche dynastie der Dsjagatai, kwam met dezen in botsing en deed zich, nadat laatstgemelde vermoord was, in 1370 tot beheerscher des rijks uitroepen, waarna hij Samarkand tot hoofdstad verhief. Van 1380 af ondernam hij 35 veldtogten in de meest verschillende rigtingen. Eerst onderwierp hij geheel Perzië, in 1386 Georgië, rukte in 1394 voorwaarts tot Moskou, deed allengs de rijken van Midden-Azië bukken voor zijne magt en veroverde in 1398 Hindostan van de Indus tot aan den mond van de Ganges, niets dan bloed en puinhoopen achterlatende.
Door den Griekschen Keizer en door onderscheidene Vorsten van Klein-Azië te hulp geroepen tegen sultan Bajesid I, viel hij in 1400 in Turkije, veroverde Sebaste en versloeg bij Caesarea een Turksch leger, doch trok nu plotselijk te velde tegen den Sultan van Egypte, bemagtigde in 1401 Damascus, verwoestte Bagdad, waar hij 90000 menschen deed ombrengen, en onderwierp geheel Syrië. Eindelijk leverde hij den 20sten Julij 1402 Bajesid een beslissenden slag op de vlakte van Angora in Natolië, waar 800000 Mongolen de overwinning behaalden op 400000 Turken. Timoer stierf op een togt naar China den 19den Februarij 1405. Schoon wreed en bloeddorstig in den oorlog, was hij in vredestijd een welwillend vorst, een wijs wetgever, een regtvaardig regter en een begunstiger van kunsten en wetenschappen. Hoewel hij zijn oudsten kleinzoon tot zijn opvolger had bestemd, kwam zijn rijk kort na zijn dood in verval. Een zijner nakomelingen, Baboer genaamd, veroverde in 1498—1519 Hindostan en stichtte er de heerschappij van den Groot-Mogol.
