Steinthal

betekenis & definitie

Steinthal (Heymann), een verdienstelijk taalkundige, geboren den 16den Mei 1823 te Gröbzig in Anhalt, studeerde te Berlijn in de wijsbegeerte en letteren en vestigde zich in 1850 aldaar als privaatdocent in de algemeene taalkunde en fabelleer. Om zich in de Chinésche taal te oefenen, begaf hij zich in 1852 naar Parijs, vertoefde er tot 1853, en werd in 1863 hoogleeraar in de algemeene taalkunde te Berlijn. Van zijne geschriften vermelden wij: „Der Ursprung der Sprache in Zusammenhang mit den letzten Fragen alles Wissens (1851; 8de druk 1877)”, — „Klassifikation der Sprachen, dargestellt als die Entwickelung der Sprachidee (1850)”, — „Characteristik der hauptsächlichsten Typen des Sprachbaues (1860)”, — „Die Entwickelung der Schrift (1852)”, — „Grammatik, Logik, Psychologie, ihre Principien und ihre Verhältnisse zu einander (1858)”, — „Geschichte der Sprachwissenschaft bei den Griechen und Römern (1863)”, — „Die Mande-Negersprachen, psychologisch und phonetisch betrachtet (1867)”, — en „Abrisz der Sprachwissenschaft (1871)”. Met Lazarus geeft hij het „Zeitschrift für Völkerpsychologie und Sprachwissenschaft” in het licht.