De Sollok-eilanden vormen eene groep van althans 156 eilanden, zich uitstrekkende in het noordoosten van Bornéo tot aan Mindanao.
Men kan ze in drie afdeelingen splitsen, en de middenste van deze, de Sollokgroep, omvat 0. a. de eilanden Sollok, Bala-ngi-ngi, Kankangan, Tetajan, Baboen, Boeanenz. Deze bevinden zich onder de opperheerschappij van Spanje, welke door den Sultan en de Rijksgrooten wordt erkend, terwijl de bevolking, die zich gedeeltelijk wijdt aan zeerooverij, zich daarom weinig bekreunt. De Sollokkers belijden de Mohammedaansche godsdienst en hebben eene eigene taal met verschillende tongvallen. Het eiland Sollok heeft eene uitgebreidheid van 18 □ geogr. mijl en telt ongeveer 100000 inwoners. Er verrijzen hooge bergen, maar de grond is er in het algemeen vruchtbaar.
Men vindt er een overvloed van ijzer, en men zegt, dat er ook goud wordt aangetroffen. Tot de wilde dieren behooren er zwijnen en herten. Men verbouwt er veel rijst en maïs, en aan de kust houden velen zich bezig met de visscherij. De hoofdplaats is Doemlahat, en aldaar komen dikwijls vreemde schepen ten anker. Zoowel de Spanjaarden als de Nederlanders hebben pogingen aangewend om den zeeroof op de Sollok-eilanden te vernietigen, maar tot nu toe te vergeefs.
