Simarubaceën is de naam van eene tweezaadlobbige plantenfamilie uit de orde der Therebinthineën. Zij omvat boomen en heesters met afwisselende, meestal oneven of even gevinde bladeren zonder steunbladeren, met volkomene of door mislukten groei éénslachtige, in schermen, trossen of aren geplaatste bloemen.
De kelk is 4- of 5-deelig en overblijvend; de 4 of 5 bloembaden wisselen af met de kelkbladen en zijn op den bloembodem ingeplant, alsook het dubbele aantal meeldraden, wier draadvormige helmdraden voorzien zijn van een schubje, terwijl de 2-hokkige helmknoppen overlangs openspringen. Op een korten steel bevinden zich 4 of 5 vrije, éénhokkige vruchtbeginsels, ieder met een anatropen zaadknop in den binnenhoek. De stampers zijn tot één zamengegroeid, uitloopende in een 4- of 5-lobbigen stempel. De vrucht bestaat uit 4 of 5 éénzadige steenvruchten, van welke veelal eenige mislukten. Het zaad heeft geen kiemwit, maar eene regte kiem met dikke, vleezige zaadlobben en een zeer kort worteltje. Deze familie telt in een klein aantal geslachten omstreeks 100 soorten, die bijna allen in de keerkringslanden van Azië, Amerika en Madagascar groeijen. Van deze noemen wij uit het geslacht Simaruba Aubl. de geneeskrachtige S. medicinalis Endl., een kleinen boom in de wouden van Jamaica, met eene sterk vertakte kroon, bladeren ter lengte van 15—22 Ned. duim en witte bloemen. Deze levert een wortelbast, die te voren in de apotheek te vinden was en in werking overeenkomt met de Quassia.
