Settembrini (Luigi), een verdienstelijk Italiaansch letterkundige, geboren te Napels in 1812, verkeerde na den dood zijns vaders in bekrompen omstandigheden, maar werd in 1835 hoogleeraar in de welsprekendheid aan het lycéum te Catanzaro. In 1839 werd hij beschuldigd van medepligtigheid aan staatkundige woelingen en na een onderzoek, dat 31/2 jaar duurde, wel vrijgesproken, maar niet weder aangesteld. In 1847 rigtte hij tot de volkeren van Europa het beroemd protest tegen de heerschappij der Bourbons (Protesta dei popoli delle due Sicilië), waarvan in het volgende jaar eene Fransche vertaling te Parijs in het licht verscheen. Hij gaf het uit zonder naam, doch toen men hem van het vaderschap van dit geschrift verdacht, nam hij de wijk naar Malta.
De omwenteling van 1848 bragt hem weder te Napels, waar hij zich 11/2 maand belastte met de portefeuille van Onderwijs. Na de reactie van 1849 werd hij in hechtenis genomen en in 1852 ter dood veroordeeld. Toen dit vonnis in levenslange gevangenis veranderd was, ontsnapte hij in 1859 door den moed en het beleid van zijn zoon naar Londen. In den kerker had hij zich bezig gehouden met eene vertaling van LUcianus, welke hij later in het licht zond (1861—1862, 3 dln). In 1860 vestigde hij zich weder te Napels, waar hij eerst het ambt van inspecteur van onderwijs en daarna dat van hoogleeraar in de Italiaansche letterkunde aanvaardde. Hij schreef: de sierlijke „Lezioni di literatura italiana (1867—1872. 3 dln)”, zag zich in 1873 door Minghetti tot senator benoemd, doch overleed in zeer bekrompen omstandigheden te Napels den 4den November 1876.
