Semiramis, volgens de sage eene koningin van Assyrië en eene dochter van Derceto, eene Assyrische godin, werd te vondeling gelegd, door den herder Simmas gevonden en opgevoed en trad volgens het berigt van Ctesias in het huwelijk met Onnes, stadhouder van Syrië en na den zelfmoord van dezen met koning Ninus, wiens bewondering zij had opgewekt door deel te nemen aan den oorlog tegen Oxyartes van Bactra en door het beklimmen van den muur dezer stad. Zij schonk hem Ninyas en belastte zich na den dood van Ninus met de regéring, stichtte Babylon, waar de hangende tuinen hare gedachtenis bewaarden, deed bergen doorboren om wegen aan te leggen en gaf last, dat in de vlakte rotsen en bergen werden opgerigt. Zij hunkerde naar zingenot, doch liet allen, die hare begeerte bevredigden, om het leven brengen.
Voorts ondernam zij, volgens de sage, veldtogten naar Perzië, Egypte, Libye, Aethiopië en zelfs met 3 millioen voetvolk, ½ millioen ruiters en 100000 strijdwagens naar Indië, maar werd door koning Stabrobates geslagen, waarna zij met slechts een derde gedeelte van haar leger terugkeerde. Daar Ninyas haar naar het leven stond, verdween zij in de gedaante van eene duif of doodde zich zelve na een bewind van 42 jaren, en werd na dien tijd als eene godheid gehuldigd. Zoo werd zij de godin van den oorlog en van de minnarij, welke bij de Assyriërs Istar en bij de Kanaänieten Derceto heette, terwijl de duif aan haar gewijd was.
