Philémon en Baucis zijn de namen van een echtpaar, dat in de dagen der Oudheid eene groote vermaardheid verwierf. Zij bewoonden in Phrygië eene schamele hut, toen Zeus (Jupiter) en Hermes (Mercurius) in menschelijke gedaante van den Olympus afdaalden, om in dat landschap rond te dolen. Niemand echter wilde de vreemdelingen herbergen, totdat deze door Philémon en Baucis gastvrij werden ontvangen en verpleegd. De beide gasten maakten zich toen bekend en vernielden het land door een watervloed, maar herschiepen de hut in een prachtigen tempel, waarin de beide echtgenooten voortaan de dienst moesten waarnemen.
Zij waren zóó innig aan elkander gehecht, dat zij, bij de vergunning van Zeus om een verzoek tot hem te rigten, als het hoogste voorregt van hem afsmeekten, gelijktijdig te mogen sterven. Dit geschiedde, daar op hoogen leeftijd Philémon in een eik en Bands in eene linde herschapen werd. Nog vele jaren stonden zij als gewijde boomen vóór den tempel.
