Peregrinus Proteus, een dweeper uit het midden der 2de eeuw na Chr., geboren te Parium in Mysië en van Heidensche afkomst, dwaalde, nadat hij zijn grijzen vader had omgebragt, onrustig rond, omhelsde in Palaestina de Christelijke godsdienst, verwierf allengs grooten invloed, maar moest zijn dweepzieken ijver boeten met eene langdurige gevangenis. Na zijn terugkeer in zijn vaderland verviel hij tot de schandelijkste uitspattingen en werd uit de gemeenschap der geloovigen gebannen. Nu trok hij als cynisch wijsgeer door Egypte en Italië en vestigde zich eindelijk te Athene, waar vele leerlingen — en onder deze A. Gellius — zijne lessen bijwoonden.
Daar hij echter het voorwerp was der algemeene verachting, wilde hij althans door eene buitengewone daad een einde maken aan zijn leven. Hij verkondigde namelijk, dat hij bij de Olympische spelen zich levend zou laten verbranden, ’t geen hij in 168 in tegenwoordigheid van eene ontzettende volksmenigte volbragt.
