Winkler Prins

Anthony Winkler Prins (1870)

Gepubliceerd op 10-08-2018

Nieuwe Hebriden

betekenis & definitie

Nieuwe Hebriden is de naam eener groote eilandengroep in de Stille Zee, zich uitstrekkend van 13—207*° Z. B. en van 166 '/3—170° O. L. van Greenwich. Zij werd in 1606 door den Spanjaard Fernando de Quiros ontdekt en bestaat uit 3 afdeelingen, namelijk eene Noordelijke, eene Middenste en eene Zuidelijke. Hare belangrijkste eilanden zijn: Espiritu Santo, ook enkel Santo genoemd, Malikolo, Maiwo (Aurora), Aragh (Pinkstereiland), Tsjinambrym, Api, Vate (Fate), Eromanga en Tana, van welke de laatste 2 het meest bekend zijn. Zij hebben een schilderachtig voorkomen en de kust wordt er niet onveilig gemaakt door koraalriffen.

Intusschen vindt men er slechts enkele goede havens. Het binnenland der eilanden is bergachtig, maar de rotstoppen zijn er zelden hooger dan 1500 Ned. el. De gesteenten zijn er van vulcanischen aard, en men heeft er een aantal uitgedoofde en nog werkzame vulcanen, terwijl men op onderscheidene eilanden dikke lagen van bezonkene gesteenten aantreft. De grond is er in het algemeen hoogst vruchtbaar en met een weligen plantengroei bedekt, welke met dien der noordelijke Melanésische eilanden overeenkomt, terwijl het dierenrijk er grootendeels op dat der Indische eilanden gelijkt. De inboorlingen behooren tot het Melanésische ras en zijn in onderscheidene stammen verdeeld. Op sommige eilanden hebben zich Polynésische landverhuizers met hen vermengd. Het aantal inwoners bedraagt er omstreeks 120000, en deze staan, in vergelijking met andere Melanésische volken, op een zeer lagen trap van beschaving, terwijl zij zich tevens door dapperheid, woestheid en wreedheid onderscheiden. Toch hebben Protestantsche zendelingen hen op sommige eilanden tot het Christendom gebragt.