Necrologie of doodenboek noemde men in de middeneeuwen in de kloosters en geestelijke gestichten een boek, waarin de sterfdagen werden opgeteekend van personen, wier nagedachtenis men in eere wilde houden en in openbare gebeden gedenken. Daartoe behoorden, behalve de heiligen en martelaars, de Pausen, Keizers, Koningen, Landsheeren, Bisschoppen, abten en abdissen en vooral de stichters en weldoeners of begiftigers (benefactores). Eene zeer oude necrologie is die der abdij Lorch; zij is afkomstig uit de 8ste eeuw. Merkwaardig voorts voor de geschiedenis der Vorstenhuizen in Duitschland is de necrologie van Fulda, welke het tijdperk van 780 tot 1065 omvat. — In onzen tijd geeft men den naam van necrologie aan de biographie van een pas overleden persoon.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
