Melaatschheid (lepra) is eene zeer hardnekkige, slepende huidziekte, welke reeds in den aanvang onzer jaartelling in het Oosten heerschte en zich later in verschillende, doch minder kwaadaardige vormen ook in het Westen vertoonde. De melaatschheid komt voort uit kwaadsappigheid en begint met pijnlooze vlekken op de huid of met brandende vlechten, waarop booze zweeren of eene wanstaltige misvorming der huid door schubben of knobbels volgen. De omvang, de hardheid, de dikte en de verbreiding dier korstachtige schubben en het voortwoekeren dier zweeren over verschillende ligchaamsdeelen, alsmede de hiermede gepaard gaande verschijnselen, zooals ontsteking en verwoesting der beenderen, verlamming, versterving en waterzucht, zijn zeer verschillend. Tegenwoordig komt die ziekte in Europa zelden voor.
Men heeft hoofdzakelijk 2 soorten van melaatscheid in de eerste plaats de Oostersche (lepra orientalis), die weer verdeeld is in eene witte, schubbige en knobbelige. De witte wordt ook de Mozaïsche genoemd. Voorts heeft men de Westersche (lepra occidentalis), met eenige onderdeelen, zooals de roode ziekte van Cayenne, de ziekte van de Krim, de Noordsche melaatschheid, de ziekte van Lombardije, de Asturische roos en de vlecht van Aleppo.
De oorzaken van melaatschheid zijn vooral te zoeken in erfelijkheid, een ongezond klimaat, bedorven drinkwater, slecht voedsel en verzuimde reiniging der huid. Zij wordt begunstigd door het nuttigen van varkensvleesch en visch. De meeste gevallen zijn ongeneeslijk. Behalve tot een naauwgezet, geregeld dieet, neemt men gewoonlijk zijne toevlugt tot baden.
