Hans Ferdinand Maszmann, een verdienstelijk Duitsch letterkundige, werd geboren te Berlijn den 15den Augustus 1797, diende onder de vrijwillige jagers, studeerde te Berlijn en te Jena in de theologie, en was vervolgens te Breslau, Magdeburg, Erlangen, Nürnberg en Berlijn aan gymnastie-scholen en inrigtingen van onderwijs werkzaam. In 1826 werd hij leeraar in de gymnastie, vervolgens hoogleeraar in de Oud-Duitsche letterkunde te München en lid der Académie van Wetenschappen. In 1842 vertrok hij als professor in genoemd vak naar Berlijn, en overleed te Muskau den 3den Augustus 1874.
Van zijne talrijke geschriften noemen wij: „Deutsche Gedichte des 12 Jahrhunderts (1837, 2 dln)”, — „Deutsche Abschwörungs-, Beicht-, Buszund Betformeln des 8-13 Jahrhunderts (1839)”, — „St. Alexius’ Leben (1843)”, — „Tristan von Gottfried von Straszburg (1843)”, — „Kaiserchronik (1849-1853, 3 dln)”, — „Gothische Urkunden zu Neapel und Arezzo (1834)”, — „Fragmenta theodisca (1841)”, en „Literatur der Todtentänze (1841)”.
