Loos (Daniël Friedrich), een uitstekend Duitsch stempelsnijder, geboren te Altenburg in Saksen den 15den Januarij 1735, kwam als ouderlooze knaap in de leer bij den hofgraveur Stieler te Altenburg, die hem echter terugzette uit vrees, dat de begaafde jongeling hem zou overtreffen.
Loos vertrok derhalve op 16-jarigen leeftijd naar Leipzig, waar hij zich oefende onder de leiding van Ludwig. Weldra kwam zijne bekwaamheid aan den dag, en het bestuur der Munt deed hem het voorstel, om in plaats van zijn leermeester de betrekking van stempelsnijder bij de Munt te aanvaarden. Hij sloeg het echter van de hand, tenzij ook Ludwig zijn ambt behouden mogt. Deze voorwaarde werd ingewilligd, doch het uitbarsten van den Zevenjarigen Oorlog maakte weldra een einde aan alle werkzaamheden in de Munt te Leipzig. Loos trok naar Göttingen met het plan om zich naar Engeland te begeven. De bedreigingen van eene bende valsche munters, die hem aan hun belang zochten te verbinden, noodzaakten hem om de vlugt te nemen naar Helmstedt, waar hij een vriend vond in den hoogleeraar Häberlin. Op aanraden van dezen ging hij naar Magdeburg, alwaar hij in 1756 graveur werd aan de Munt, en toen deze laatste ophield te bestaan, vertrok hij met een gering wachtgeld naar Berlijn. Hier verkreeg hij later wel weder den post van stempelsnijder, maar bleef niettemin in bekrompen toestand, totdat zijne bekwaamheid in de werktuigkunde hem betere hulpbronnen opende.
Eenige fabrikanten te Berlijn wenschten de Fransche linten na te maken, en Loos vervaardigde daartoe eene machine, die veel beter werk leverde, dan uit Frankrijk werd ingevoerd. Hierdoor verschafte hij zich de geldmiddelen, die hem in staat stelden, om zich bij het snijden van stempels voor medailles te bepalen. Met uitstekend gevolg wijdde hij zich aan deze kunst. In 1787 werd hij lid van den senaat der Académie van Kunsten, en overleed den 1sten October 1819. Zijne medailles zijn ware kunstgewrochten. — Zijn zoon Gottfried Bernhard Loos, geboren te Berlijn den 6den Augustus 1774, was van 1806 tot 1812 muntmeester in zijne geboorteplaats en overleed aldaar als muntraad en waardijngeneraal den 29sten Julij 1843. Behalve door onderscheidene medailles maakte hij zich bekend door de geschriften: „Beiträge zur Kenntnisz der im Handel vorkommenden Goldund Silbermünzen (1821)”, — „Sammlung einselner Aufsätze über Gegenstände des Münzwesens und der Münzkunde (1822, 3 stukken)”, — en „Die Kunst falsche Münzen zu erkennen (1828)”.
