Idaho, een territorium der Vereenigde Staten van Noord-Amerika en als zoodanig erkend den 3den Maart 1863, bevatte oorspronkelijk al het land tusschen 41 en 49° N. B., ten oosten door Dacota en ten westen door het territorium Washington en den staat Oregon begrensd. Door Congrèsbesluiten van 1864 en 1865 zijn echter duizende geogr. mijl bij Dacota gevoegd, terwijl men bovendien van zijn grondgebied de territoriën Montana en Wyoming gevormd heeft, zoodat Idaho slechts in het bezit is gebleven van dat gedeelte van zijn vroeger gebied, hetwelk ten westen van het Rotsgebergte gelegen is.
De gedaante van dit territorium is die van een regthoekigen driehoek, wiens hypothenuse van het noordoosten naar het zuidwesten evenwijdig loopt met het Rotsgebergte en aan Montana en Wyoming grenst, terwijl zijne regtshoekszijden het ten westen afscheiden van Washington en Oregon, en ten zuiden van Nevada en Utah. Het land onderscheidt zich vooral door zijn rijkdom aan goud en zilver, doch hare bevolking is nog gering en over een aantal mijnplaatsen en forten verdeeld. Aanvankelijk was Lewistown, aan de westelijke grenzen gelegen, de hoofdstad; doch in 1865 is Boise-City, een paar duizend inwoners tellend en vrij wel in het midden gelegen, tot dien rang verheven.
