Griesbach (Johann Jacob), een uitstekend uitlegger des Bijbels, geboren te Butzbach in het groot-hertogdom Hessen den 4den Januarij 1745, bezocht het gymnasium te Frankfort en studeerde te Tübingen, Leipzig en Halle. Hij nam het besluit, om zich te wijden aan de tekstcritiek van het Nieuwe Testament en volbragt met dat oogmerk eene wetenschappelijke reis door Duitschland, Holland, Engeland en Frankrijk. Na zijn terugkeer vestigde hij zich in 1771 als privaatdocent te Halle en werd er 2 jaar later benoemd tot buitengewoon hoogleeraar. Met den grootsten ijver wijdde hij zich aan eene verbeterde uitgave van het Nieuwe Testament, en na zijne „Synopsis Evangeliorum (3de druk 1809, 3 dln)” deed hij haar in 2 deelen volgen (1775—1777, 3de druk 1827).
Zij is de eerste critische uitgave, welke dezen naam verdient. Reeds in 1776 werd hij gewoon hoogleeraar te Jena en in het daarop volgende jaar doctor in de godgeleerdheid. Voorts was hij „Geheim Kirchenrath”, en overleed den 24sten Maart 1812. Grooten roem verwierf hij voorts door zijne voorlezingen over kerkgeschiedenis en door zijne „Populäre Dogmatik (4de druk 1789)”. Ook schreef hij: „Symbolae criticae ad supplendas et corrigendas varias lectiones N. T. (1785—1793, 2 dln)”, en „Commentarius criticus in textum N. T. (1798—1811, 2 dln)”. Zijne „Opuscula academica (1824—1825, 2 dln)” zijn door Gabler in het licht gezonden.
