Góngora y Argote (Luis de), een Spaansch dichter, geboren te Cordova den 11den Junij 1561, studeerde reeds op 15-jarigen ouderdom te Salamanca in de regten en vervaardigde bereids toen het grootste gedeelte van zijne erotische gedichten, romancen en hekelverzen. Intusschen verzuimde hij zich voor te bereiden voor de staatsdienst, zoodat hij zich genoodzaakt zag, op zijn 45ste jaar in den geestelijken stand te treden en zich met eene proostdij bij de hoofdkerk van Cordova te vergenoegen. Wel zag hij zich later benoemd tot honorair kapellaan van Filips III, waarna hij zich in de residentie vestigde, doch hij was reeds te veel gevorderd in leeftijd, om hooger op te klimmen. Ongesteldheid noodzaakte hem het Hof vaarwel te zeggen, en hij overleed in zijne geboorteplaats den 24sten Mei 1627.
Bij het beoordeelen van zijne dichterlijke voortbrengselen moet men 2 tijdperken onderscheiden. Tot het eerste — dat zijner jeugd — behooren voortreffelijke liederen en romances in den oud-nationalen stijl. In het tweede wilde hij zijne voorgangers overtreffen en een meer verheven stijl (estilo culto) invoeren. Met dit oogmerk dichtte hij „Poliferno”, de „Soledades'1 enz., modellen van een smakeloozen, gewrongen stijl, waardoor hij de Ouden wilde evenaren. Toch maakte hij opgang en verwierf vele navolgers, die met den naam van Gongoristen werden bestempeld. De volledigste uitgave zijner werken is die van Gonzalez de Florez y Cordoha (1633), terwijl Ramon Fernandez daarvan eene bloemlezing geleverd heeft (1789).
