Doolin van Mainz, een held der Duitsche sage, was een zoon van Guido en van Kunigunde van Mainz. Op 8-jarigen ouderdom werd hij tot ridder geslagen door Karel de Groote, omdat hij, toen de Keizer hem veroorloofde een geschenk uit te kiezen, naar een zwaard greep, dat veel te groot voor hem was. Na het overlijden zijns vaders werd hij opgevoed door zijne tante Gloriande en hij redde vervolgens de schoone Flandriane, de dochter van Langibald, koning der Saksen, uit de magt van een reus, die haar wilde wegvoeren ten behoeve van Danemohnd, koning der Denen, en doodde daarbij zoowel den draak, die haar bewaakte, als dien reus. Op de vlugt met Flandriane achtervolgden hem echter de medgezellen van den reus, er. terwijl Doolin voor de schoone eene verkwikking haalde, werd zij door hen gewond en geschaakt.
Inmiddels had een zekere Archimbald de moeder van Doolin beschuldigd van echtbreuk, ten einde zich meester te maken van hare goederen. Doolin spoedde zich naar Mainz, doodde den beschuldiger en werd te Parijs door Karel de Groots met de vaderlijke bezittingen beleend, waarna hij met Roboaster op een luchtwagen naar Ehrenburg, de verblijfplaats van Flandriane, snelde en tegen de Groenlanders te velde trok. Hier werd hij door Danemohnd gewond, doch door Bertrand, den minnaar van Gloriande, genezen. Toen voorts Danemohnd met Flandriane bruiloft wilde houden, verscheen Doolin en zong een lied, waarna hij den Koning voorstelde, om eene partij schaak te spelen. Hij geeft als inzet een ring, dien hij van Flandriane verworven had, tegen het zwaard des Konings, wint het spel, doodt den Koning en vele Denen, steekt de vijandelijke legerplaats in brand en trouwt met Flandriane. — Dit verhaal van Alxinger afkomstig, werd gedeeltelijk ontleend aan den Franschen ridderroman „La fleur des batailles d’Oolin de Mayence, chevalier preux et hardi etc. (Parijs 1501)”.
