Donoso Cortès (Juan Francisco Maria), markies van Valdegamas, een uitstekend Spaansch schrijver en regtsgeleerde, werd geboren te El Valle in Estremadura den 6den Mei 1809, studeerde te Salamanca en Caceres in de wijsbegeerte, te Sevilla in de regten, en werd in 1829 hoogleeraar in de fraaije letteren te Caceres. Toen koning Ferdinand VII in 1832 gevaarlijk ziek was, en men vermoeden kon, dat aan zijne dochter het regt van troonopvolging zou worden betwist, snelde hij naar La Granja, om der Koningin-Regentes zijne diensten aan te bieden, en hij zond haar kort daarna eene memorie, waarin dat regt verdedigd werd. Weldra verkreeg hij eene betrekking bij het ministérie en werd vervolgens secretaris der Koningin. In 1835 ontving hij den last om met generaal Rodil een opstand in Estremadura te dempen, ’t geen hem spoedig gelukte; in 1836 werd hij chef eener afdeeling bij het ministérie van Justitie, en daarna secretaris van den ministerraad, welk ambt hij echter na korten tijd nederlegde.
Nadat ten gevolge van een opstand de partij der Exaltados aan het roer was gekomen, verliet hij de staatsdienst. Weldra was hij echter afgevaardigde naar de Cortes en met Alcalá Galiano redacteur van „El Piloto”, en daarna van de „Revista” te Madrid. Nadat hij van 1840—1848 als uitgewekene in den vreemde vertoefd had, keerde hij naar Spanje terug en werd er Koninklijk raadsheer. In 1849 was hij gezant te Berlijn en daarna te Parijs, waar hij den 3den Mei 1853 overleed. Zijne verzamelde geschriften zijn in 1854—1856 in 5 deelen uitgegeven. Daarvan noemen wij: „Consideraciones sobre la diplomacia y su influencia en el estado politico y social de Europa (1834)”, — „La ley electoral etc. (1835)”, — en „Lecciones de derecho politico (1837)”. Zij geven blijken van groote geleerdheid en onderscheiden zich door een fraaijen stijl.
