Winkler Prins

Anthony Winkler Prins (1870)

Gepubliceerd op 06-08-2018

Dactyliotheek

betekenis & definitie

Dactyliotheek noemt men eene verzameling van gesneden steenen, zooals cameeën, gemmen enz. Mithrídates reeds bezat er eene, die door Pompéjus geroofd en naar Rome gebragt werd, waar hij ze op het Capitool aan Jupiter wijdde. Ten tijde van Caesar was er eene in den tempel van Venus Genitrix, en onder Augustus Marcus Marcellus eene andere in den tempel van den Palatjjnschen Apollo. Bij hét verval der schoone kunsten werd menig kostbaar voorwerp der dactyliotheken bewaard, om tot sieraad van reliquieënkastjes enz. te dienen.

Petrarca’s belangstelling in die overblijfselen der oudheid vond weldra weerklank, en de Medici te Florence deden in den nieuweren tijd de eerste dactyliotheek ontstaan. Weldra had men er te Florence, Rome, Napels, Milaan en Mantua, alsmede op het kasteel Ambras, en thans vindt men de belangrijkste te Weenen, Parijs, Petersburg, ’s Hage, Florence en Napels. Ook heeft men van gesnedene steenen merkwaardige verzamelingen, die aan particulieren toebehooren, en onderscheidene daarvan zijn door afdrukken of afbeeldingen der aldaar aanwezige voorwerpen bekend geworden. De uitgebreidste catalogus van gesneden steenen is die van Raspe; daarin vindt men eene beschrijving van eene door Tassie bijeengebragte, verzameling van meer dan 24000 glazen namaaksels. Die catalogus is getiteld „Catalogue raisonné d’une collection génerale de pierres gravées antiques et modernes (1791, 2 dln)”.