Conferentie noemt men in de ruimste beteekenis eene zamenkomst van personen, om over een of ander onderwerp te beraadslagen; doch in den laatsten tijd heeft men vooral eene zamenkomst van staatslieden met dien naam bestempeld, wanneer zij vereenigd waren, om over eene internationale aangelegenheid te onderhandelen. Men heeft er gehouden, om na den oorlog de vredesvoorwaarden definitief vast te stellen, zooals na den Krimoorlog te Parijs in 1856, na den Italiaanschen oorlog te Zürich in 1859, na den DuitschDeenschen oorlog te Weenen in 1864, na den Pruissisch—Oostenrijkschen oorlog te Praag in 1866, en na den Duitsch—Franschen oorlog te Brussel in 1871. Voorts heeft men een groot aantal conferentiën gehad te Londen, zooals die wegens Griekenland (1827), en wegens België (1830), — alsmede te Weenen over den Oosterschen oorlog (1853), — te Parijs over Neufchatel (1857), alsmede over onderscheidene Turksche zaken enz. (1857—1859, 1866—1869), — de conferentie te Londen wegens Griekenland en de Ionische eilanden (1863), wegens Sleeswijk—Holstein (1864), wegens Luxemburg (1867), en wegens de Zwarte Zee (1871).
Eindelijk heeft men eene internationale conferentie gehad te Genève over de organisatie der gezondheidsdienst in tijd van oorlog (1864), te Parijs over de telegraafdienst (1865), eene te Constantinopel tot wering der cholera (1866), eene te Parijs over het muntwezen (1867, eene te Petersburg over het niet-gebruiken van springende kogels in den oorlog (1868), eene te Bern over den St. Gotthard’s spoorweg (1869), enz.
