Onder dezen naam vermelden wij:
Jacques George de Chaufepié, ook Cofopiaeus en Cabopedius genaamd, Chaufepié een Nederlandsch godgeleerde en een zoon van een Fransch uitgewekene. Hij werd geboren te Leeuwarden den 9den November 1702, studeerde te Franeker en werd in 1723 door de Waalsche synode bevorderd tot proponent. Hij werd hulppredikant te Amsterdam en daarna achtereenvolgens predikant te Vlissingen, te Delft en te Amsterdam, waar hij den 3den Julij 1786 overleed.
Reeds als student gaf hij een paar Latijnsche verhandelingen in het licht. Voorts schreef hij: „Lettres sur divers sujets importants de la religion (1736)”, welke hij ook in het Nederlandsch uitgaf, „Sermons de feu Jean Brutel de la Rivière avec un éloge historique de l’auteur (1746)”, — „Nouveau dictionnaire historique et critique, pour servir de supplément ȧ celui de Bayle (1750—1756, 4 dln folio)”, — alsmede een aantal leerredenen en vertalingen.
George Samuël de Chaufepié, een halven neef van den voorgaande. Hij was geboren den 26sten Juiij 1773 te Amsterdam, studeerde aldaar en werd in 1793 proponent bjj de Waalsche synode. Achtereenvolgens werd hij predikant te Breda, Delft en ’s Hage, en overleed hier ter plaatse den 4den Junij 1839. Hjj beantwoordde in 1806 eene prijsvraag van het Zeeuwsch Genootschap van Wetenschappen over Apollonius van Thyana, en werd tot lid van gemeld Genootschap alsmede van de Maatschappjj van Neder'.andsche Letterkunde en van de Hollandsche Maatschappjj van Wetenschappen te Haarlem benoemd, terwijl de Académische Senaat te Groningen hem eershalve den doctorsgraad in de letteren toekende. Voorts heeft hij eenige leerredenen uitgegeven. — Zjjn zoon Jacques Senry de Dompierre de Chaufepié werd in 1849 predikant te Amsterdam.
