Campania, een voormalig gewest van Italië met Capua als hoofdstad, besloeg de heden-daagsche provinciën Napels en Caserta (voorheen Terra di Lavoro), benevens gedeelten van Salerno en Avellino (voorheen Principato citeriore en ulteriore), en grensde ten zuiden aan Lucania, ten noordoosten aan Samnium, ten noordwesten aan Latium en ten zuidwesten aan de Tyrrheensche Zee; het werd wegens zijne vruchtbaarheid door de oude Romeinen „Regio felix” en nog heden ten dage „Campagna felice” genaamd.
Kaap Misenum, de Vesuvius, de Phlegraeïsche velden, de rivier Volturnus, een paar meren enz. geven voorts aan dit gewest eene ongemeene bekoorlijkheid, terwijl er aan de steden Bajae, Cumae, Misenum, Linternum, Napels, Herculanum, Pompeji, Puteoli, Capua enz. belangrijke herinneringen verbonden zijn.
De oudste bewoners des lands waren de Oenotriërs, hierop volgden de Ausoniërs, daarna de Etruscers en toen de Samnieten, die zich in 235 vóór Chr. aan de Romeinen onderwierpen.
