Onder dezen naam vermelden wij:
Robert Blake, een der meest-beroemde Britsche zeehelden, geboren in 1599 te Bridgewater in Somersetshire, waar zijn vader koopman was. Hij studeerde te Oxford, maar de verdeeldheid van Koning en Parlement deed hem de krjjgsmansloopbaan kiezen. In 1640 werd hij gekozen tot lid van het Parlement en verwierf zich, als strijder voor de nationale vrijheid, zoo groote achting, dat hij in 1649 tot commandant der vloot werd benoemd. In die betrekking spreidde hjj groote militaire talenten ten toon; overal bragt hij aan de koningsgezinden de nederlaag toe, en hij verschafte aan het Parlement de heerschappij ter zee. Na het uitbarsten der vijandelijkheden met ons Vaderland streed hij met roem, schoon niet altijd even voorspoedig tegen Tromp en de Ruyter. Na het eindigen van dezen oorlog stevende hij naar de Middellandsche Zee, om aldaar de eer der Engelsche vlag te handhaven; hij tuchtigde in 1655 de zeeroovers van Algiers en Tunis, bombardeerde die beide steden, verbrandde 9 Turksche schepen, stapte met 1200 man aan land en versloeg 3000 Turken. Nadat hij vervolgens met Venetië en Toscane voordeelige verdragen gesloten had, zeilde hij naar St.
Domingo, maakte zich meester van Jamaica en stevende naar Cadix, waar hij een gedeelte der Spaansche zilvervloot veroverde. In April 1657 ondernam hij een togt naar de Canarische eilanden, om er de Spaansche retour-vloot uit Peru af te wachten. Daar echter de Spaansche bevelhebber zjjne vloot met ongemeene omzigtigheid in de haven van Santa-Cruz deed toeven, moest Blake zich vergenoegen met het verbranden van eenige Spaansche galjoenen. Nadat hij nog eenigen tijd op de hoogte van Cadix gekruist had, keerde hij in ziekeljjken toestand naar Engeland terug, maar overleed niet ver van Plymouth op den 17den Augustus 1657. Cromwell huldigde den held door eene prachtige begrafenis en door het bijzetten van het lijk in de Westminster-abtdjj, vanwaar het echter, na de herstelling der Stuarts, naar het St. Margaretha-kerkhof werd overgebragt. Blake heeft zóó jjverig voor de Britsche marine gewerkt, dat hjj beschouwd kan worden als de grondlegger van Engelands heerschappij ter zee.
William Blake, een Engelsch schilder, die in 1758 geboren werd en in 1828 overleed. Hij was een zonderling man, die niet alleen dweepte met de oude Duitsche en Italiaansche kunst, maar ook zonderlinge visioenen had. Hij heeft eenige dichterlijke werken op eene uitstekende wijze geïllustreerd.
Joachim Blake, een Spaansch generaal. Hij werd geboren te Malaga in 1760, trad in 1773 als cadet in dienst en werd weldra hoofd-officier. Bij den inval der Franschen in 1808 was hij chef van den generalen staf, en later voerde hij bevel over de armée van Estramadura, Galicië en Leon. Met Cuesta werd hij bjj Rio Seco door Bessières geslagen, waarna hij naar Bilbao terugtrok. Later dolf hij nogmaals het onderspit bij Espinosa, zoodat hij het opperbevel nederlegde.
Nu werd hij kapitein-generaal van Aragonië, Catalonië en Navarre, en schoon hem bij Belchite eene nieuwe nederlaag werd toegebragt, zag hij zich toch als raad van het Regentschap belast met het bevel der armee van het centrum. Niet weinig droeg hij bij tot de overwinning bij Albuèra, en hij werd vervolgens gouverneur van Valencia, van waar hij Madrid zou aanvallen. Intusschen werd hij door Sachet in Valencia omringd en ingesloten, zoodat hij in 1810 capituléren moest. Men voerde hem naar Frankrjjk, waar men hem krijgsgevangen hield tot aan 1814, bjj zijn terugkeer benoemde Ferdinand VII hem tot directeur-generaal der genie. Na de Spaansche revolutie van 1820 werd
hij lid van den staatsraad, bleef na de restauratie van alle vervolging verschoond, en overleed te Valladolid in 1827.
