Antiphon is de eerste der tien groote Attische redenaars, werd geboren te Rhamnus in het jaar 480 vóór Chr. Hij was de zoon en de leerling van den sophist Sophilius en de leermeester van den geschiedschrijver Thucydides. Hij onderscheidde zich van de vroegere redenaars doordien hij de welsprekendheid op het ruime staatstooneel overbragt, zoodat hij als de schepper der staatkundige welsprekendheid wordt aangemerkt.
Van zijne 60 redevoeringen zijn 17 tot ons gekomen en in de verzamelingen van Oratores Graeci bij herhaling uitgegeven. In den Peloponnesischen oorlog stond Antiphon meermalen aan het hoofd van het leger te land en ter zee en hij liet zich zoo sterk in met de staatkundige bemoeijingen der aristocratie, dat zijne vijanden op hem de verdenking wisten te werpen van hoog verraad of van verzet tegen de bovendrijvende partij. Ten gevolge daarvan werd hij ter dood veroordeeld (411 vóór Chr.).
Een andere Antiphon verkeerde aan het hof van den ouderen Dionysius te Syracuse en haalde zich het doodvonnis op den hals doordien hij zonder schroom aanmerkingen maakte op de slechte treurspelen van dien tyran.
