Winkler Prins

Anthony Winkler Prins (1870)

Gepubliceerd op 14-11-2017

Allegorische schriftverklaring

betekenis & definitie

Allegorische schriftverklaring is zulk eene uitlegging eener schriftelijke oirkonde, waarbij men uitgaat van de stelling, dat de schrijver iets anders, doorgaans iets van meer verheven inhoud, gedacht en aangewezen heeft, dan men uit de gewone letterlijke opvatting zijner woorden zou opmaken. Die verklaring heeft eene belangrijke rol vervuld bij de uitlegging der schriften des Ouden Testaments. Zij is het eerst in zwang gekomen door de Alexandrijnsche Israëlieten, die op deze wijze voor hunne wijsgeerige stellingen bevestigende uitspraken zochten te verzamelen in de Gewijde Schrift. Later bleef zij eeuwen lang de gewone verklaring.

Uit Alexandrië bereikte zij de Israëlieten in Palestina, waar zij bij de Pharizeërs en Esseërs met bijval ontvangen werd. Onder de Joden was vooral Philo en onder de Christenen Origenes een meester in de allegorische schriftverklaring. Men huldigde daarbij de grondstelling, dat de gewijde schrijvers , door den Heiligen Geest gedreven, meer gezegd en te boek gesteld hadden dan zij zelven vermoedden. Men onderscheidde doorgaans 4 soorten van allegorische schriftverklaring, namelijk de mystieke, de anagogische, de tropologische en de typische naar gelang van de onderwerpen, waarop de uitspraken der Heilige Schrift betrekking hadden. Die onderwerpen toch konden naar hunnen aard goddelijk, hemelsch, inwendig of uitwendig wezen.