Een verdachte wordt vrijgesproken indien de rechter vaststelt dat de verdachte een strafbaar feit niet heeft gepleegd.
Wanneer een persoon een bepaald strafbaar feit pleegt, kan hij worden aangemerkt als een verdachte in de zin van artikel 27 van het Wetboek van Strafvordering. De officier van justitie bepaalt op grond van het opportuniteitsbeginsel of hij overgaat tot vervolging van de verdachte. Indien de verdachte daadwerkelijk voor de rechter verschijnt, bestaan er voor de verdachte in beginsel drie mogelijkheden: veroordeling, vrijspraak of ontslag van alle rechtsvervolging. De rechter onderzoekt aan de hand van alle (persoonlijke) feiten en omstandigheden of en waarom de verdachte een bepaalde strafbare handeling heeft verricht. Mocht er echter gedurende de strafzitting blijken dat de gedraging van de verdachte niet voldoet aan een strafbepaling zoals die is opgenomen in de wetboeken, dan kan de rechter niets anders dan de verdachte vrijspreken van hetgeen hij is vervolgd door de officier van justitie. Mocht de verdachte wel worden veroordeeld, dan staan er enkele rechtsmiddelen open.
